تکریم نام حضرت

  از وظايف مردم در قبال حضرت مهدى (ع)، رعايت ادب نسبت به آن بزرگوار هنگام ذكر و ياد ايشان است.
مؤمن بايد هنگام خواندن ، نوشتن و شنيدن اسامى و القاب آن حضرت ، احترام و تكريم را مراعات كنند.
قبل از نام ايشان از عباراتى هم چون حضرت و مولا و پس از نام ايشان از دعاهايى هم چون عليه السلام ، سلام الله عليه ، ارواحنا له الفداء و عجل الله فرجه الشريف استفاده كنند.
رسول خدا(ص) فرموده است: هركس دركتابى بر من درود بفرستد ، مادامى كه اسم من در آن كتاب است ، ملائكه پيوسته براى او طلب مغفرت مى كنند. (1)
تكريم نام حضرت هنگام شنيدن ، از جاى خود برخاستن و ايستادن است؟ به ويژه هنگام شنيدن نام مبارك قائم .
نامگذارى فرزندان خود به مهدى نوعى تكريم و اشاعه نام حضرت است.

1- بحارالانوارج 94ص 1 7.

برگرفته از سات مهدی نت

تکریم اماکن منسوب به حضرت

در روايات، بزرگداشت و تكريم اماكنى كه به قدوم آن حضرت زينت يافته اند، از تكاليف عصر غیبت ياد شده است. مانند: مسجد سهله، مسجد اعظم كوفه، سرداب، مسجد جمكران.
و نيز مواضعى كه بعضى از صلحا، حضرت را در آن مكان ها ديده اند، يا در روایات آمده كه آن جناب در آن جا توقف دارند مانند: مسجد الحرام. (1)

1- مکیال المکارم ج 2 ص 454(ترجمه سید مهدی حائری قزوینی).

برگرفته از سایت مهدی نت

تکذیب کردن مدعیان نیابت خاصه آن حضرت در زمان غیبت کبری

بدان كه شيعه اماميّه متفقند كه با فوت شيخ جليل على بن محمد سمرى‏رضى الله عنه وكالت منقطع شده و نيابت خاصّه ختم گرديده است، شيخ سمرى چهارمين تن از نُوّاب چهارگانه است كه در زمان غيبت صغرى مرجع شيعيان بوده‏اند، و پس از در گذشت سمرى تا زمان ظهور حضرت حجّت عجل اللَّه تعالى فرجه نايب خاصى از آن حضرت در ميان شيعيانش نخواهد بود، و مرجع شيعيان در زمان غيبت كبراى آن جناب علماى عامل هستند كه حافظ احكام الهى مى‏باشند، و هر كس نيابت خاصه را ادعا كند دروغگو و مردود است، بلكه اين مطلب از ضروريات مذهب اماميّه است كه به آن شناخته مى‏شوند، و هيچ يك از علماى ما در اين باره مخالفت ننموده است، و همين بس كه دليل و برهان باشد، و نيز بر اين مقصود دلالت دارد آنچه شيخ جليل رئيس المحدّثين معروف به صدوق - كه سيّد و مولايمان حضرت حجّت عجل اللَّه فرجه الشريف به ولادت او مژده دادند - در كتاب كمال‏الدين روايت آورده، گويد: حديث گفت ما را ابومحمد حسن بن احمد مكتّب‏رحمه الله گفت: در سالى كه شيخ على بن محمد سمرى‏رحمه الله وفات يافت من در مدينه السلام بغداد بودم، چند روز پيش از فوت او نزدش حضور يافتم، پس او براى مردم توقيعى بيرون آورد كه صورت آن چنين بود:

سلام بر خط شفقگون كربلا، كه خون تو را، اى خون خدا - همواره بر چهره افق مى‏پاشد و غروب هنگام، ‏سرخى آسمان مغرب را به شهادت مى‏گیرد ، تا آن جنایت هولناك را هر چه آشكارتر بنمایاند و چشم تاریخ را بر ‏این صحنه همیشه خونین بدو زد و گوش زمان را از آن فریادها تندر گونه آن عاشوراى دوران ساز، پر كند.‏

اى حسین ... اى عارف مسلّح !‏

كربلاى تو، عشق را معنى كر دو انقلاب تو اسلام را زنده ساخت و شهادت تو، حضور همیشگى در همه زمان‏ها ‏و زمین‏ها بود.‏

اى حسین ... اى شراره ایمان !

فرا رسيدن ايام عزاي شهادت سيد و سالار شهيدان ،حضرت اباعبدالله الحسين(ع) و ياران با وفايش را به محضر مقدس امام زمان(عج) ، مقام معظم رهبری و همه شيعيان آن حضرت تسلیت و تعزیت عرض می نمایم .

در این ایام مرا از دعای خیر خویش فراموش نفرمائید .  

تقیه

تقیه به معناى خطر پرهيزى و مخفى كردن عقيده و باور خود براى حفظ جان، مال، ناموس يا دين است.

برخى از روايات، به طور عموم وبعضى ديگر در دوره غيبت، شيعيان را به تقيَه دعوت مى كنند . امام رضا علیه السلام مى فرمايد: كسى كه ازگناهان پرهيز ندارد، دين ندارد. همچنين كسى كه از تقیه استفاده نمى كند، ايمان ندارد . گرامى ترين شما در نزد خداوند، داناترين شما به تقيه است.

گفته شد: اى پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تقيه تا چه زمانى لازم است؟ فرمود: تا قيام قائم. هر آن كه پيش از خروج قائم ما، تقیه را ترك كند، از ما نيست. [1]

روايت ديگرى نيز مفضل از امام صادق علیه السلام نقل كرده است و در آن روايت نيز امام، رفع تقیه را بستگى به قيام قائم ارواحنا له الفداء مى داند. [2]

تظاهر با ستمگران و اهل جاهل

در بحار به نقل از كشف الغمّه از طريق عامه روايت آورده از حذيفه كه گفت: شنيدم رسول خداصلى الله عليه وآله مى‏فرمود: واى بر اين امّت از پادشاهان ستمگر كه چگونه مى‏كشند و فرمانبرداران را مى‏ترسانند مگر كسى كه اطاعت از آن‏ها را اظهار كند ، پس مؤمن متّقى با زبان با آن‏ها تَصَنُّع و تظاهر مى‏كند ، و با دل از آن‏ها فرار مى‏نمايد ، پس هرگاه خداوند - عزّوجلّ - بخواهد اسلام را باعزّت بازگرداند هر گونه ستمگر لجوج را در هم مى‏شكند و او بر هر چه خواهد تواناست كه امتى را پس از فساد به صلاح آورد.
آن‏گاه آن حضرت‏صلى الله عليه وآله فرمود: اى حذيفه اگر از دنيا به جز يك روز باقى نماند خداوند آن روز را طولانى خواهد كرد تا مردى از خاندان من حكومت يابد .

تصمیم قلبی برای یاری کردن آن جناب در زمان در زمان حضور و ظهور او

 بر اين مطلب دلالت مى‏كند - اضافه بر اين‏كه اين امر از لوازم ايمان و نشانه‏هاى يقين است - آنچه روايت شده در فضيلت نيّت خير و تصميم داشتن بر انجام كار نيك، و اين‏كه براى هر كسى همان است كه نيّت كرده و روايات ديگرى كه بر محبّ رهرو پوشيده نيست.
و نيز بر آن دلالت دارد فرمايش مولاى متَّقيان اميرالمؤمنين على‏عليه السلام كه در نهج البلاغه روايت آمده كه: در جاى خود قرار گيريد، و بر بلا و سختى صبر كنيد ، و دست‏ها و شمشيرهاى خود را در پى هوس‏هايى كه بر زبان مى‏رانيد به حركت نياوريد ، و در آنچه خداوند آن را زود براى‏تان نياورده شتابزدگى مكنيد ، كه هر يك از شما هرگاه حق پروردگار و حق رسول خداصلى الله عليه وآله و خاندان او را شناخته باشد چنانچه بر رختخواب خود بميرد ، شهيد مرده است ، و پاداش او با خدا است ، و شايستگى ثواب عمل صالحى را كه در نيتش بوده خواهد يافت ، و اين نيت به جاى شمشير كشيدن او خواهد بود ، و به درستى كه هر چيزى را مدت و زمان معيّنى هست. (1)

تصدیق بعضی نشانه ها

در كتاب نور العيون از نشانه‏هاى ظهور روايت آمده كه:
مردم در آخر الزمان عمامه را ترك مى‏گويند و به جاى آن كلاه بر سر مى‏گذارند.
و نيز روايت آورده كه از جمله نشانه‏هاى ظهور آن است كه: مردم به فقدان اولاد خوشحال مى‏شوند و كسى كه فرزند ندارد، اظهار خشنودى و شكرگزارى مى‏نمايد.
مى‏گويم: اين دو علامت در اين سال، يعنى سال هزار و سيصد و چهل و شش هجرى ظاهر گشت، كه من ديدم جمعى از مردم عمامه از سر برداشتند و به جاى آن كلاه بر سر نهادند، شبيه به اهل باطل و به جهت نزديك شدن به آنان.
و باز ديدم كه مردم به خاطر نداشتن اولاد خوشحالى مى‏كنند و كسى كه پسر ندارد، اظهار خشنودى و شكرگزارى دارد، به خاطر نظام وظيفه اجبارى. به درگاه خداوند تعالى شكايت داريم از غيبت ولىّ‏اش و از درگاهش مى‏خواهيم كه فرج آن حضرت را تعجيل فرمايد و ما را از يارانش قرار دهد .

برگرفته از سایت مهدی نت

تشکیل مجالس ذکر مناقب و فضایل آن حضرت

برپا نمودن مجالسى كه مولايمان صاحب الزمان‏عليه السلام در آن‏ها ياد شود و مناقب و فضايل آن حضرت در آن‏ها ترويج و منتشر گردد و در آن مجالس، براى آن جناب دعا شود و با جان و مال در راه تشكيل آن مجالس تلاش كردن ، از وظايف دلباختگان و ارادتمندان به آن جناب است زيرا كه اين كار ترويج دين خداوند و برترى دادن كلمة اللَّه و يارى نمودن بر نيكى و تقوا و تعظيم شعائر الهى و نصرت ولىّ اللَّه است . 
و بر اين مطلب دلالت مى‏كند - اضافه بر اين‏كه عناوين ياد شده و غير آن‏ها بر آن صدق مى‏نمايد - اين‏كه: در حديثى كه در وسائل و غير آن ، از امام صادق‏عليه السلام روايت شده كه فرمود: يكديگر را ديدار كنيد كه در ديدارتان زنده شدن دل‏هايتان و يادآورى احاديث ما هست و احاديث ما شما را نسبت به يكديگر مهربان مى‏سازند ، كه اگر آن‏ها را بگيريد ، رستگار شده و نجات يافته‏ايد و هرگاه آن‏ها را ترك گوييد ، گمراه شده و هلاك مى‏گرديد. پس به آن‏ها عمل كنيد كه من نجات شما را ضمانت مى‏كنم. (1)
وجه دلالت اين حديث آن است كه : ديدار مؤمنين نسبت به يكديگر را سبب و  وسيله زنده كردن امر آنان و يادآورى احاديث امامان‏عليهم السلام دانسته است، بنابراين برپاسازى مجالس ديدارى كه در آن‏ها امام‏عليه السلام ياد شود و مناقب او  و آنچه مربوط به او است ، بيان گردد ، بدون ترديد نيكو  و مورد خشنودى امامان‏عليهم السلام است.
و نيز بر اين مطلب دلالت مى‏كند فرمايش امير المؤمنين‏عليه السلام در حديث اربع مائه اين‏كه : خداوند - تبارك و تعالى به سوى زمين نگريست ، پس ما را برگزيد و براى ما شيعيانى برگزيد ، كه ما را يارى مى‏كنند و از خوشحالى ما خوشحال و به خاطر اندوه ما اندوهگين مى‏شوند و اموال و جان‏هايشان را در راه ما نثار مى‏نمايند، آنان از ما هستند و به سوى ما باز مى‏گردند... . (2)
يك مسأله فقهى
از دلايل شرعى چنين بر مى‏آيد كه مصرف كردن زكات واجب در اين امرِ پسنديده جايز مى‏باشد ، زيرا كه اين يكى از مصاديق سبيل اللَّه راه خدا است كه خداى تعالى در آيه إِنَّمَا الصَّدَقاتُ... (3) ؛ همانا زكات فقط براى فقرا و بينوايان و كارگزاران آن و دلجويى شدگان و بردگانى كه آزاديشان خواهيد و  وامداران و هزينه در راه خدا و در راه ماندگان مى‏باشد.
آن‏ها را بيان فرموده است و تفضيل سخن به فقه موكول مى‏گردد .

1- وسائل‏الشيعه، 567/11 باب 23 ح 3
. 2- خصال، 635/2
. 3- سوره توبه، آيه 60

برگرفته از سایت مهد نت