دعوت کردن مردم به آن حضرت

اين كار از مهم‏ترين طاعات و واجب‏ترين عبادات است، و بر فضيلت آن دلالت مى‏كند تمام آنچه در فضيلت امر به معروف از آيات و روايات آمده، و تمام آنچه در فضيلت هدايت و إرشاد مردم به راه حق وارد گرديده، اضافه بر اين‏كه بهترين خلايق پس از ايشان‏عليهم السلام كسى است كه آنان را دوست بدارد و مردم را به ايشان دعوت كند، چنان‏كه در روايت آمده: و همانا عالِمى كه به مردم، معارف دينشان را بياموزد و آنان را به امامشان دعوت كند از هفتاد هزار عابد بهتر است. ‏
و شيخ كلينى‏رحمه الله به سند صحيحى از سليمان بن خالد روايت آورده كه گفت: به حضرت ابى عبداللَّه امام صادق‏عليه السلام عرضه داشتم: خاندانى دارم كه سخن مرا مى‏پذيرد آيا آنان را به اين امر دعوت كنم؟ حضرت فرمود: آرى، خداى عز و جل در كتابش مى‏فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيْكُمْ ناراً وَقُودُهَا النّاسُ وَالحِجارَةُ؛ [1] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد خود و خانواده خويش را نگاه داريد از آتشى كه مردم كافر و منافق و سنگ خارا فروزنده آنند. [2] ‏

دعا در زمان غیبت آن حضرت

دعايى است كه سيد بن طاووس‏رحمه الله در كتاب مهج الدعوات آورده، در حديثى كه غيبت حضرت مهدى ارواحنا له الفداء در آن ياد شده، راوى گويد: عرض كردم: شيعيانت چه كار كنند؟ فرمود: بر شما باد به دعا كردن و انتظار فرج كشيدن، تا آن‏جا كه گويد: عرضه داشتم: به چه چيزى دعا كنيم؟ فرمود: مى‏گويى: اَللَّهُمَّ أَنْتَ عَرَّفْتَنِي نَفْسَكَ وَعَرَّفْتَنِي رَسُولَكَ وَعَرَّفْتَنِي مَلآئِكَتَكَ وَعَرَّفْتَنِي نَبِيَّكَ وَعَرَّفْتَنِي وُلاةَ أَمْرِكَ. اَللَّهُمَّ لا آخُذُ إِلّا ما أَعْطَيْتَ وَلا أَوْقى إِلّا ما وَقَيْتَ. اَللَّهُمَّ لا تُغَيِّبْنِي عَنْ مَنازِلِ أوليائكَ وَلا تُزِغْ قَلْبِي بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِي. اَللَّهُمَّ اهْدِنِي لِوِلايَةِ مَنْ أَفْرَضْتَ طاعَتَهُ؛ ‏
بار خدايا! تو خودت و فرستاده‏ات و فرشتگانت و پيغمبرت و واليان امرت را به من شناسانيدى، بار خدايا! من نگيرم جز آنچه تو عطا كنى و هيچ نگهدارنده‏اى جز تو برايم نيست. ‏
بار خدايا! مرا از منازل دوستانت دور مگردان و دلم را پس از آن‏كه هدايت كرده‏اى، منحرف منماى. ‏
بار خدايا! مرا به ولايت كسى كه اطاعتش را بر من واجب ساخته‏اى، هدايت فرماى. [1]

[1] مهج الدعوات، 332. ‏

برگرفته از سایت مهدی نت

دعا به درگاه الهی برای جلوگیری از نسیان یاد آن حضرت

اين‏كه از درگاه خداوند عز و جل بخواهى كه تو را از فراموش كردن ياد آن حضرت‏ محفوظ بدارد، و دليل بر اين اضافه بر آنچه پيش‏تر بيان داشتيم كه خداى عز و جل بر تو نسبت به آن حضرت وظايفى و آدابى قرار داده كه جز با مداومت كردن بر ياد او از تو تحقق نمى‏پذيرد عبارتى است كه از خود آن جناب‏ ارواحنا له الفداء از طريق شيخ عَمْرى‏رضى الله عنه در كتاب كمال الدين به سند صحيح عالى روايت آمده كه و ذكر آن حضرت را از يادمان مبر... . [1]
پس در اين عبارت تدبُّر كن كه چگونه از دعاهاى مهم قرار داد شده، و شيعيان دستور يافته‏اند در آن مكالمات شريف چنين سخن بگويند، از اين نكته غفلت منماى، و در تمامى اوقات به ويژه مواقع استجابت دعا به درگاه خداى تعالى تضرُّع و زارى كن كه به فراموشى ياد آن جناب‏ دچار نشوى، و دعا را تا به هنگام مبتلا شدن به آن تأخير مينداز، كه در روايات رسيده از امامان‏عليه السلام در آداب دعا كردن آمده كه: لازم است مؤمن پيش از آن‏كه بلا نازل شود و به دعا كردن مبادرت ورزد.
و از خداى عز و جل مسئلت كند كه تو را از گناهانى كه مايه دچار شدن به فراموشى ياد امام تو مى‏شود، مصون و محفوظ بدارد، كه اين امر شديدترين و بزرگ‏ترين نقمت‏ها و محنت‏ها است، و در بعضى از دعاهايى كه از امامان‏عليه السلام روايت گرديده است چنين آمده: اَللَّهُمَّ اغفِرْلى الذُّنُوبَ الَّتِى تُنْزِلُ النَّقَمَ؛ بار خدايا بر من بيامرز گناهانى را كه مايه نزول نقمت هستند.
و بدون ترديد فراموش كردن ياد امام و غفلت نمودن از آن جناب‏ نقمت و بلاى بزرگى است كه نقمت‏هاى دنيا و آخرت بر آن مترتب مى‏گردد. [2]

[1] كمال الدين، 513/2.
[2] يكى از شعر خوش سروده:
غافل تو يكى لحظه از آن شاه نباشى
شايد كه نگاهى كند آگاه نباشى(مترجم).

برگرفته از سایت مهدی نت

سید و مولای ما!!

آسمان دلم بارانی سفر طولانی ات شده و چقدر این باران زیباست، هر قطره اش بوی تو را می دهد، بوی خوش عطر محمدی(ص)، گل یاس و گل نرگس

دلبرا! چمن چمن نرگسان بر آستانت خیمه زده اند و در اشتیاق جمعه موعود گریبان می درند. نسیم نسیم در پی تو می وزند تا یک پیچک موی تو را بنوازند. عندلیب عندلیب نغمه کنان بال می سایند که واژه ای از اشعار تو را بربایند .

یارا! دستانمان را می گشاییم تا به شبنم پیشانی تو وضو سازیم و سر می ساییم بر عبادت تا به غبارش سجده کنیم .

ای سبزتر از برگ بهشت خوشبوتر از عطر سرشت! رقیبانت را در خاکستر توبه دفن کردیم تا فقط با تو دلدادگی کنیم .

سلام مولای من !

من از غبار تو می آیم ، با تنی خسته و قلبی شکسته ، امّا با جانی مشتاق و وابسته خویشتنِ خویش را به پشت پنجره ی فولاد رساندم .

چه قدر زیبا بود ! چه لحظه های شگفتی ، چه شکوهی ، چه عشقی ؛ چه ایمان و ابدیتی ! همه صف کشیده بودند . همه ، دل های مشتاقشان را روی دست گرفته بودند . همه جویای لقمه ای متبرک بودند و چرا نباشند ؟!

وقتی کبوتران به برکت نام تو از حریمت دور نمی شوند ؛ وقتی آهوان ؛ پناهنده ی لطف دستانت می شوند ، وقتی خورشید هر بامداد بر گنبد تو سلام می کند ، چرا دل های مشتاق زائرانت تو را به طواف نگیرند و از فاصله های نزدیک و دور و شهر به میهمانی محبّت تو نیایند ؟!

و من آن روز ، تمامی اشتیاق را در چهره ها و دست هایی که در مهمان خانه ی تو ؛ طالبِ شوق و شکوه و برکت و شادی بودند ، دیدم که ایمان چه شکوهی دارد و عشق چه قدر خاطره آفرین است.

آری باز هم توفیق رفیق شد و سعادت پابوسی هشتمین دردانه زهرا (ع) را بار دیگر نصیب بنده حقیر نمود دوستان شاید باورتان نشود فردای عاشورای حسینی بنده با جمعی از دوستان منتخب دانشگاه راهی سرزمین بهشت هشتم شدیم و پس از ۵ روز بازگشتیم و فردای آن روز بار دیگر سعادت شد این بار بنده در کنار دوست نازنینم دوستان دانشجوی دانشگاه را به زیارت هشتمین حجّت خداوند برده و خادمیشان را با تمام عشق بر دوش کشم ..........  و الآن چند ساعتی است که به دیار خود بازگشته ام امّا با کوله باری از دلتنگی و غریبی .........کاش هیچ وقت این سفر پایان نداشت .... در سفر  دوم دوستان خیلی خوبی همراهمان بودند علی الخصوص استاد عزیزتر ازجانم که واقعاً توفیقی بود برای بنده حقیر ....

و الآن که در حال تحریر این دلنوشته ها هستم ثانیه به ثانیه های سفر را باز می نگرم و .............

عزیزانم اگر لایق بوده باشم دعاگویتان بودم .

ای دوستان و هم دانشکده ای های عزیزم ، ای زائرین و ای دل سپردگان به عشق امام رضا علیهِ السّلام ! ای سالکان کوی آفتاب ، سلامتان باد ! تنتان خسته ی سفر نباشد . زیارتتان قبول و دلتان سرشار از انوار معنوی زیارت باشد .

مولا جان ! مرا از پیشگاه لطف و درگاه عنایت خویش ، دست خالی بازمگردان و این حدیث عاشقانه ی دیدار را مایه ی شکوفایی روح و اندیشه ام قرار ده . بگذار تا همیشه بتوانم زمزمه کنم که :

«السلام علیک یا غریب الغربا ، السلام علیک یا معین الضعفا...»

به امید اینکه بزودی زود پابوسیتان مجدد روزیمان گردد.

دعا برای سلامتی و فرج حضرت

يكى از وظايف منتظران، دعا كردن براى سلامتى حضرت مهدى ارواحنا له الفداء است .
دعا كردن براى سلامتى حضرت آثار و بركات فراوانى دارد كه عبارتند از:
1- دعا نشانگر علاقه و محبت مسلمانان به ايشان است . اگر چه دوستى تمام ائمه معصومين علیه السلام بخشى از ايمان و شرط قبولى اعمال است، در عين حال دعا كردن در حق امام زمان ارواحنا له الفداء موجب ازدياد محبت آن حضرت در دل و در نتيجه موجب تقويت ايمان مى گردد.
2- دعا اظهار تجديد عهد و پيمان با آن حضرت است و محتواى پيمان با آن حضرت را ديندارى، شريعت محورى و تصميم قلبى بر اطاعت امر امام زمان ارواحنا له الفداء و يارى رساندن او با نثار جان و مال تشكيل می دهد. تجديد بيعت با آن حضرت كارى است كه بعد از هر نماز از نمازهاى پنجگانه يا در هر روز و يا در هر جمعه انجام آن مستحب است. هر روز بعد از نماز صبح، دعاهايى كه مربوط به وجود مبارك امام عصر ارواحنا له الفداء است خوانده شود، بسيار مفيد و مؤثر خواهد بود.
دعاى شريف اللهم بلغ مولاى صاحب الزمان صلوات الله علیه عن جمیع المؤمنین... و نيز دعاى عهد شاهدى براى اين سخن است.

دست بر سر گذاردن 

 از جا برخاستن و دست بر سرگذاشتن ، هنگام شنيدن نام حضرت مهدى ارواحنا له الفداء مخصوصاً لقب قائم ، براى احترام به امام زمان ارواحنا له الفداء است.
چنان كه امام رضا علیه السلام وقتى كه در مجلسى در محضر او نام حضرت قائم ارواحنا له الفداء را بردند، حضرت به احترام امام مهدى ارواحنا له الفداء دست بر سرگذاشته و از جا برخاست [1].
اين امر ريشه مذهبى دارد وفعلِ امام معصوم سندى است بر اين وظيفه.
البته اين كار واجب نيست وصرفاَ اظهار ادب به پيشگاه حضرت است.

 [1] الزام الناصب، ج 1 ص 271.

برگرفته از سایت مهدی نت

درود فرستادن بر آن حضرت

 آنچه بر فضيلت و تأكيد آن دلالت دارد چند امر است، از جمله: ‏
1- اين‏كه درود و صلوات از اقسام دعا كردن است، پس تمام آنچه در فضيلت دعا براى آن حضرت رسيده شامل آن نيز مى‏شود، چون صلوات از ناحيه ما درخواست رحمت از خداوند عز و جل است، و با رحمت او امور دنيا و آخرت سامان مى‏گيرد.
‏ بنابراين هرگاه ما بر امام زمانمان‏ درود فرستيم به اين‏كه بگوييم: اَللَّهُمَّ صَلِّ على مَوْلانا وَسَيِّدِنا صاحِبِ الزَّمانِ يا با امثال اين عبارت صلوات بفرستيم، اين كار طلب رحمت براى آن حضرت است در تمام امورى كه در دنيا و آخرت متعلق به او است. ‏
پس در اين خواسته ما از خداوند - عزّ اسمه - طلب كردن حفظ آن جناب و حفظ ياران و دوستانش از هرگونه گزند، و درخواست هرگونه همّ و غم از قلب مقدّسش و دل دوستانش و تقاضاى تعجيل فَرَج و ظهورش، و موجبات خشنودى‏اش از جهت پيروزى بر دشمنان دين و برپا سازى كارهاى نيك و گسترش عدل در سراسر زمين، و رستگارى پيروان و مؤمنان به واسطه آن حضرت به بهشت، و... از اقسام مختلف رحمت واسعه الهى كه به اولياى خود اختصاص داده و شماره آن‏ها را كسى جز خودش نمى‏داند، در اين صلوات ما نهفته است. ‏
از درگاه خداى تعالى خواهانيم كه ما را از ياران مولايمان صاحب الزمان‏ ارواحنا له الفداء قرار دهد و از دوستانش كه در دنيا و آخرت عنايتش را به آنان اختصاص مى‏دهد محسوب فرمايد، كه او نزديك و اجابت كننده دعا است. ‏